مواد ضد حریق، افزودنیهای ضروری هستند که در مواد مختلف، به ویژه پلاستیکها، برای کاهش اشتعالپذیری و افزایش ایمنی در برابر آتش استفاده میشوند. با افزایش تقاضا برای محصولات ایمنتر، توسعه و کاربرد مواد ضد حریق به طور قابل توجهی تکامل یافته است. این مقاله به بررسی انواع مختلف مواد ضد حریق که معمولاً در پلاستیکها استفاده میشوند، مکانیسمهای عملکرد آنها و پیامدهای زیستمحیطی آنها میپردازد.
بازدارندههای شعله هالوژنه از جمله پرکاربردترین مواد در صنعت پلاستیک هستند. این ترکیبات حاوی برم یا کلر هستند و در قطع فرآیند احتراق مؤثرند. هنگامی که در معرض گرما قرار میگیرند، اتمهای هالوژن آزاد میکنند که با رادیکالهای آزاد موجود در شعله واکنش نشان میدهند و به طور مؤثر آتش را خاموش میکنند. نمونههای رایج شامل تترابروموبیسفنول A (TBBPA) و اترهای دی فنیل پلیبرومینه (PBDEs) هستند. اگرچه این مواد مؤثر هستند، اما نگرانیها در مورد پایداری زیستمحیطی و خطرات بالقوه سلامتی آنها منجر به افزایش بررسی و تنظیم مقررات شده است.
بازدارندههای شعله مبتنی بر فسفر به دلیل اثربخشی و تأثیر زیستمحیطی کمتر در مقایسه با گزینههای هالوژنه، محبوبیت بیشتری پیدا میکنند. این ترکیبات را میتوان به دو نوع اصلی طبقهبندی کرد: واکنشپذیر و افزودنی. بازدارندههای شعله فسفر واکنشپذیر در طول فرآیند تولید با پلیمر پیوند شیمیایی برقرار میکنند، در حالی که انواع افزودنی به صورت فیزیکی در پلاستیک مخلوط باقی میمانند. به عنوان مثال میتوان به تری فنیل فسفات (TPP) و پلی فسفات آمونیوم (APP) اشاره کرد. آنها با افزایش تشکیل زغال، که به عنوان مانعی در برابر گرما و اکسیژن عمل میکند، عمل میکنند و در نتیجه احتراق را کند میکنند.
مواد ضد حریق معدنی، مانند هیدروکسید آلومینیوم و هیدروکسید منیزیم، جایگزینهای غیرسمی و سازگار با محیط زیست هستند. این ترکیبات هنگام گرم شدن بخار آب آزاد میکنند که باعث خنک شدن ماده و رقیق شدن گازهای قابل اشتعال میشود. آنها اغلب در کاربردهایی که ایمنی بسیار مهم است، مانند دستگاههای الکتریکی و الکترونیکی، استفاده میشوند. اگرچه در دماهای پایینتر در مقایسه با مواد ضد حریق هالوژنه یا فسفری، اثربخشی کمتری دارند، اما مشخصات ایمنی آنها، آنها را در بسیاری از کاربردها به انتخابی ترجیحی تبدیل میکند.
مواد ضد حریق منبسط شونده از این نظر منحصر به فرد هستند که هنگام قرار گرفتن در معرض گرما منبسط میشوند و یک لایه زغال محافظ تشکیل میدهند که ماده زیرین را از شعلهها عایق میکند. این نوع ماده ضد حریق معمولاً از ترکیبی از یک منبع کربن، یک منبع اسید و یک عامل پف دهنده تشکیل شده است. هنگام گرم شدن، منبع اسید، منبع کربن را برای تشکیل زغال کاتالیز میکند، در حالی که عامل پف دهنده حبابهای گازی ایجاد میکند که لایه زغال را منبسط میکند. این مکانیسم محافظت عالی در برابر آتش را فراهم میکند و اغلب در پوششها و پلاستیکهای انعطافپذیر استفاده میشود.
اگرچه بازدارندههای شعله نقش مهمی در افزایش ایمنی در برابر آتشسوزی دارند، اما استفاده از آنها نگرانیهای زیستمحیطی و بهداشتی قابل توجهی را ایجاد میکند. بسیاری از بازدارندههای شعله هالوژنه با اثرات نامطلوب بر سلامتی، از جمله اختلال در غدد درونریز و مشکلات رشدی مرتبط بودهاند. در نتیجه، نهادهای نظارتی به طور فزایندهای استفاده از آنها را محدود میکنند. در مقابل، بازدارندههای شعله فسفری و معدنی عموماً جایگزینهای ایمنتری در نظر گرفته میشوند، اگرچه تحقیقات مداوم برای درک کامل تأثیرات طولانیمدت آنها ضروری است.
انتخاب مواد ضد حریق در پلاستیکها تحت تأثیر عوامل مختلفی از جمله اثربخشی، ایمنی و تأثیر زیستمحیطی قرار دارد. با تشدید مقررات و افزایش آگاهی مصرفکنندگان، احتمالاً صنعت به سمت گزینههای ضد حریق ایمنتر و پایدارتر حرکت خواهد کرد. درک انواع مختلف مواد ضد حریق و مکانیسمهای آنها برای تولیدکنندگان، مصرفکنندگان و سیاستگذاران در تلاش برای دستیابی به مواد ایمنتر ضروری است.
شرکت بازدارنده شعله جدید سیچوان تایفنگ، با مسئولیت محدودتولیدکنندهای با ۲۲ سال سابقه و متخصص در تولید بازدارندههای شعله پلی فسفات آمونیوم است، محصولات ما به طور گسترده به خارج از کشور صادر میشوند.
نماینده ما در زمینه مقاوم در برابر شعلهTF-241سازگار با محیط زیست و مقرون به صرفه است، کاربرد بالایی در PP، PE، HEDP دارد.
اگر نیاز به دانستن اطلاعات بیشتر دارید، لطفا با ما تماس بگیرید.
تماس: چری هی
Email: sales2@taifeng-fr.com
زمان ارسال: ۲۸ اکتبر ۲۰۲۴
